سندرم چار بونت؛ علت‌ها، علائم و درمان

سندرم چار بونت؛ علت‌ها، علائم و درمان





915678


27 مهر 1398 - 12:12


2377 بازديد






برترين‌ها: در ميان تمام حس‌هاي انسان، بينايي بايد غالب‌ترين حس باشد. ما براي دريافت تصاوير از محيط مان به اين قابليت خاص‌مان تکيه مي‌کنيم؛ بنابراين بيماري‌هايي که بر بينايي ما اثر مي‌گذارند (مانند سندرم چار بونت) تا حدودي ترس برانگيزاند. به همين دليل تلاش‌هاي زيادي براي پيشگيري و درمان اين عوارض انجام مي‌شود.


حتما شما با بسياري از اختلالات بينايي مانند نزديک بيني، آستيگماتيسم و آب مرواريد آشنا هستيد. اما از سويي ديگر، عوارض چشمي ديگري نيز وجود دارند که کمتر شناخته شده‌اند. در اين مطلب در مورد يکي از اين عارضه‌هاي کمتر معروف به نام سندرم چاربونت صحبت مي‌کنيم.


سندرم چار بونت چيست؟


همانطور که گفتيم سندرم چار بونت يک اختلال بينايي است که بيشتر افراد در مورد آن اطلاعي ندارند و براي همين بيشترين باور‌هاي اشتباه در موردش وجود دارد. سندرم چار بونت سبب توهم در بيماراني مي‌شود که در بخش عمده بينايي خود را از دست داده‌اند. از اين رو معمولا در افرادي بروز مي‌کند که دچار مشکلات بينايي ناشي از آب مرواريد يا آب سياه مي‌شوند. سندرم چار بونت در بيماراني که عصب بينايي‌شان آسيب ديده نيز بروز مي‌کند.





توهمي که سندرم چار بونت علت آن است، بسيار روشن و واقعي است. اما برخلاف ديگر اختلالاتي که سبب توهم مي‌شوند، بيمار دچار سندرم چار بونت خوب مي‌داند که چيزي که مي‌بيند يک توهم بصري است؛ بنابراين سندرم چار بونت با اسيکزوفرني يا توهم بيني‌هاي ناشي از دارو‌هاي روانگردان متفاوت است.


براي تشخيص سندرم چار بونت، لازم است بيمار از جهت زوال عقل، اختلالات رواني و مسموميت بررسي شود. همچنين مشکلات بينايي معمولا افراد سنين بالاتر را دچار مي‌کنند و به همين علت است که سندرم چار بونت در ميان اين گروه سني شايع‌تر است.


توهم‌هاي سندرم چار بونت چگونه هستند؟


توهم‌هايي که سندرم چار بونت سبب‌شان مي‌شود متنوع‌اند. اما ويژگي‌هاي زير در آن‌ها مشترک است:




• کسي که دچار سندرم چار بونت است کاملا مي‌داند که در حال توهم ديدن است و چيزي که مي‌بيند صرفا توهم بصري است.


• توهم‌هاي سندرم چار بونت با دريافت‌هاي واقعي آميخته مي‌شوند. تصاوير در اين توهم‌ها به جاي اينکه جاي واقعيت را بگيرند، با تصاويري که يک فرد بدون سندرم چار بونت به طور معمول مي‌بيند ترکيب مي‌شوند.


• توهم‌هاي بصري به طور تصادفي ظاهر و ناپديد مي‌شوند. به همين دليل، به سختي مي‌توان منبع مشخصي براي آن‌ها پيدا کرد يا متوجه الگوي خاصي در آن‌ها شد.


• افرادي که دچار سندرم چار بونت هستند اغلب با ديدن توهم‌ها شگفت زده مي‌شوند، اما به ندرت چيز‌هايي که مي‌بينند در آن‌ها ايجاد نگراني مي‌کند.


• اين توهم‌ها معمولا طي موقعيت‌هاي استرس برانگيز ايجاد مي‌شوند يا زماني که حس‌ها به طور همزمان تحت فشار زياد قرار مي‌گيرند يا وقتي که محرک عصبي خاصي وجود ندارد.




تصاوير توهمي در سندرم چار بونت بسيار شفاف‌تر از واقعيت‌اند. توهماتي که ربطي به سندرم چار بونت ندارند معمولا گنگ و نامشخص‌اند، اما توهم‌هايي سندرم چار بونت، واضح و مشخص‌اند. علت اين امر اين است که سندرم چار بونت فقط در افرادي بروز مي‌کند که بينايي‌شان ضعف دارد.


علت‌ها و درمان


علم پزشکي تاکنون نتوانسته است علت دقيق سندرم چار بونت را پيدا کند، اما تئوري‌هايي در اين زمينه وجود دارد.


معروف‌ترين تئوري در اين مورد مي‌گويد اين سندرم زماني به وجود مي‌آيد که عصب‌ها ديگر سطحي از محرک را که به آن نياز دارند دريافت نمي‌کنند. از اين رو، نسبت به تمام محرک‌هاي بيروني حساس شده و در برخي موارد حتي خودشان محرک عصبي توليد مي‌کنند.


هنوز درماني براي سندرم چار بونت ارائه نشده است و پزشکان سعي مي‌کنند به بيماران کمک کنند بفهمند که توهم‌هاي آن‌ها از پيامد‌هاي طبيعي از دست دادن بينايي‌شان بوده و آن‌ها دچار هيچ مشکل خاصي در سلامتي خود نيستند. اين واقعيت، کمک بسيار زيادي به بيماران مي‌کند تا بتوانند با مشکل خود بهتر کنار بيايند.





رويکرد معمول اين است که مشکل بينايي برطرف شود، اما توصيه‌هايي وجود دارد که به رفع توهم کمک خواهد کرد:




• تغيير وضعيت نورپردازي در محيط فرد بيمار بلکه بتواند سبب ناپديد شدن توهمات شود


• در محيط‌هاي کم نور از نور‌هاي بيشتري استفاده شود


• در محيط‌هاي بسيار پُرنور از شدت نور‌ها کاسته شود


• تغيير نگاه خيره از چپ به راست


• تند تند پلک زدن


• حرکت کردن يا مشغول انجام کاري شدن




طبق توصيه پزشکان فرد دچار سندرم چار بونت بايد شب‌ها خواب کافي داشته باشد. واضح است که توهم‌ها زماني که فرد خسته است و نياز به استراحت دارد يا تحت استرس است شدت مي‌گيرند. در بيشتر موارد، جراحي مي‌تواند بخشي از دقت بينايي فرد را برگرداند، در نتيجه سبب ناپديد شدن توهمات خواهد شد.


چند نکته ديگر


هر وقت دچار توهم شديد مي‌توانيد تغييراتي در پيرامون خود ايجاد کنيد و ببينيد آيا توهمات متوقف مي‌شوند. تلويزيون يا راديو را روشن کنيد، از جاي‌تان بلند شويد و راه برويد يا به اتاق ديگري برويد و کاري انجام دهيد. برخي از افراد مي‌گويند که با مستقيما نگاه کردن به تصويري که مي‌بينند يا دست دراز کردن براي لمس آن، موفق به محو تصوير مي‌شوند. گاهي چرخاندن چشم‌ها و پلک زدن مي‌تواند توهم را محو کند.


منبع: exploringyourmind